De maand november 2019 is half verstreken, net als de resterende tijd voor NaNoWriMo 2019. Ik zou u op de hoogte houden van mijn ervaringen met NaNoWriMo, en via dit stukje wil ik deze belofte inlossen.

Mijn doelstelling was om iedere dag 2000 woorden te schrijven, zodat er ruimte zou zijn voor dagen waarin het niet lukt. In de eerste helft van november is dit me twee keer gelukt. Aan het eind van 15 november heb ik 12.974 woorden geschreven, de helft van wat het moet zijn. Ik ben wel elke dag met mijn verhaal bezig geweest, gemiddeld ruim 6 uur op een dag. De eerste week lag dit gemiddelde aanzienlijk hoger, de tweede week zakte dat iets in. Een van de oorzaken is dat we op 11 november een koopwoning hebben bezichtigd en een bod hebben uitgebracht, wat voor afleiding zorgde. Ja, het leven gaat gewoon door tijdens NaNoWriMo.

Ik doop mijn pen te weinig en onregelmatig in de inkt om routine ontwikkeld te hebben. De eerste twee weken waren daarom in het bijzonder confronterend, om te ontdekken hoe langzaam ik schrijf. Ik merk dat ik te veel de alinea’s terug lees, om daarna pas een nieuwe zin te kunnen schrijven. Alsof ik dit als voedingsbodem nodig heb. Soms lees ik een alinea wel tien keer terug, voor ik nieuwe zinnen toevoeg.

Maar ook onderzoek doen, kost zeeën van tijd. Ik kan een halve dag bezig zijn met uitzoeken in welke auto een personage rijdt; wat zou hij of zij gekocht hebben en waarom past het bij hem of haar. Ik lees reviews, bekijk filmpjes op youtube enzovoort. Heel tijdrovend, maar ik vind het wel heerlijk om te doen. Maar het gaat ook om het ontdekken van werelden waar ik niet in thuis ben. Dat kan gaan om beroepen, hobbies, criminaliteit enzovoort. Voor een personage in mijn huidige verhaal is dat bijvoorbeeld airsoft. Ik kan uren zoet zijn met het onderzoeken van die wereld en ik wil dat ik het zo waarheidsgetrouw mogelijk beschrijf. Voor mij is research doen één van de dingen waar ik mijn schrijfplezier uit haal. Maar het helpt niet tijdens NaNoWriMo.

Ik heb inmiddels mijn doel bijgesteld. Vijftigduizend woorden ga ik niet halen deze maand. Ik leg me daar zonder wroeging bij neer. Ik zie het als onderdeel van mijn leercurve en ontwikkeling. NaNoWriMo is een middel, geen doel. Een middel om te gaan schrijven en een mooie kathedraal te bouwen dat een roman heet. Ik wil in november daarom elke dag werken als een schrijver, om zoveel mogelijk voortgang te boeken met mijn verhaal. Ik probeer de research uren te beperken, en te schrijven, schrijven, schrijven. En nadenken hoe ik hier na november mee verder ga.

Wat mooi meegenomen is, is dat mijn vriendin mij een veel aangenamer persoon vindt deze maand, veel minder gestrest en daardoor prettiger in de omgang. Ik merk het zelf ook. Mijn lontje is langer, mijn tenen zijn korter. Ik heb zelf wel het idee dat ik meer in mijn hoofd zit en wat vaker afwezig reageer, omdat ik dan over het verhaal of de personages nadenk. Ook merk ik dat ik het nodig heb om in het weekend niet met NaNoWriMo bezig te zijn, want de afgelopen twee weken heb ik elke dag geschreven en ik raakte het besef van de dagen kwijt. Ik wist op gegeven moment niet meer of het nu donderdag was, of zondag.

Al met al ben ik blij dat ik dit jaar mee doe en dat ik mijn agenda er voor vrij gemaakt heb. Wordt vervolgt.