Daan zette zijn fiets op slot tegen een dennenboom en vulde zijn longen met de kruidige boslucht. Hij keek vlug op zijn horloge, het was een paar minuten over negen. Ze waren niet vroeg en niet laat. Een paar meter verderop stalden Lars en Thomas hun fiets tegen een dikke eik en Daan moest weer grinniken om hun outfit. Ze hadden serieus werk gemaakt van het 'sixties' thema voor het midzomer-eindexamenfeest en waren helemaal losgegaan op een schreeuwerig en bloemrijk hippie-outfit. Daarnaast droeg Lars een enorme Afro pruik en om zijn nek hing een grote peace teken hanger. Thomas had zijn mond getooid met een zwart hoefijzerplaksnor en hij had zijn bodywarmer volgehangen met buttons. Daan liet zijn blik zakken en bekeek zijn eigen Beatles outfit nog eens: een dunne, grijze coltrui met een effen zwart jasje erover, pantalonnetje, instappers, klaar. Misschien wat saai vergeleken met zijn vrienden, maar hij wilde zich niet opgelaten voelen over zijn kleding als hij voor Sarah stond.

Lars en Thomas zetten hun ronde zonnebrilletje op en met zijn drieën stapten ze de enorme blokhut binnen. In de hal kwam de muziek hen luid tegemoet en twee meisjes met hoge witte laklaarzen en minirok kwamen vrolijk kletsend de wc uit. Ze keken even om naar de drie vrienden en proestten het uit, terwijl ze verdwenen door de deur waarachter de muziek vandaan kwam. De jongens keken elkaar een moment aan en zetten zich toen gelijktijdig in beweging, dezelfde deur door als waar de meiden achter verdwenen waren.

De vrolijke klanken van The Supremes klonken luid door de enorme ruimte en het eerste wat Daan opviel waren de metershoge totempalen die de achterwand van de ruimte aan het oog onttrok. Boomstammen met primitief uitgesneden figuren, maskers en dierenkoppen, geverfd in aardse kleuren. Hij keek rond of hij Sarah zag. Een aantal klasgenoten, inmiddels oud-klasgenoten, dansten midden in de ruimte. Er stonden maar twee of drie houten bankjes opgesteld, eigenlijk meer planken op korte pootjes, waarmee het vooral een avond leek te worden van hangen of dansen. Helemaal links in de hoek stond de broer van Britt achter een tafel met een laptop en hij had een grote koptelefoon om zijn nek hangen. Britt stond naast hem en praatte in zijn oor. Hij knikte gemoedelijk, maar hij leek zich voornamelijk te concentreren op de overgang naar het volgende nummer. Britt zag ons staan en kwam opgewekt aangesneld.

"O, wat leuk dat jullie er zijn" zei ze en ze pakte Lars bij de arm. "Kom, dan leid ik jullie rond door het atelier van mijn vader."

Haar vader was een gevierd beeldhouwer en de blokhut was vroeger van een padvinderij geweest. De drank stond in de hoek naast haar broer Bram, zodat hij een beetje een oogje in het zeil kon houden. Dit was op verzoek van haar vader, had ze ons toevertrouwd, die met zijn nieuwe vriendin op Sardinië feest vierde. Ze had ondeugend naar Lars gegiecheld toen ze hen dit laatste detail toevertrouwde.

Haar vader had blijkbaar veel vertrouwen in zijn zoon, die zojuist een joint opstak.

###

Het feest was inmiddels in volle gang en de ruimte was goed gevuld met geslaagden en een enkele gezakte. Bram ondersteunde zijn muziek met videobeelden van jaren zestig porno- en horrorfilms die hij met een beamer op een wand projecteerde. Er was veel haar en bloed te zien en het leverde een surrealistisch contrast met de vrolijke muziek waar iedereen op danste. De drank was in ruime mate voorzien: fris, bier, wijn, sterke drank, likeur, voor ieder wat wils. Daan voelde de alcohol steeds meer grip op zijn hoofd krijgen en daar was hij maar wat blij om: wanneer Sarah eindelijk verscheen, zou hij meer lef hebben om haar aan te spreken.
"Hé Daan, Daan!" riep Thomas hem toe, "Wat is er met je jongen, je bent zo stil."
"Hij wil Sarah vanavond mee uit vragen," antwoordde Lars "voordat hij haar nooit meer ziet."
"Nou, dat zou tijd worden jongen" riep Thomas weer en lachte.
Ze wisten allemaal hoe verlegen Daan kon zijn met meisjes.
"Hier." zei Thomas en reikte Daan een zakje aan. "Om te ontspannen."
"O, nou, dat is aardig. Of niet dan, Daan?" zei Lars. "Misschien krijg je er nog een schouder massage bij ook"
Daan draaide met zijn ogen en hij wist wel wat er in het zakje zat. Hij had het gevoel dat hij vanavond alle hulp van de wereld kon gebruiken om te ontspannen, dus hij had geen bezwaar. Hij haalde een pijpje en een blokje hash uit het zakje tevoorschijn.
"Oké," zei Daan, "even naar buiten een frisse neus halen."

Het was inmiddels donker geworden. Daan nam een flinke hijs van de puur pijp en gaf hem door aan Thomas. Met de aansteker verwarmde Thomas de hash en hij nam een hijs. Om de beurten namen ze alle drie een paar stevige trekken en Daan voelde hem goed binnenkomen. "O man, ik word high!" zei hij en proestte het uit. Alle drie lachten ze het nu uit.

In de verte hoorden ze lachende en ouwehoerende stemmen van jonge mannen en vrouwen dichterbij komen. Daan tuurde het pad af en ontwaarde de silhouetten van drie of vier fietsers die zich slingerend een weg baanden door het zachte zand. Verlate feestgangers en Daan hoopte vurig dat Sarah daar bij zou zitten. De fietsers kwamen binnen de lichtstraal van de eerste lantarenpaal die aan de zandweg stond en Daan zag Sarah en niets anders dan Sarah. Ze had een kleurig hippiejurkje aan, kort, misschien iets te kort en daaronder hoge witte laarzen. Die waren populair vanavond, maar ze stonden niemand zo sexy als Sarah.
Lars stootte hem aan en zei met een serieuze blik: "Blijven ademhalen."

Pas toen zag hij de rest van het groepje: het waren Sven en Milan en Lisa en…​ Zijn hart kromp ineen toen hij zag dat Sarah bij Pepijn achterop zat. Hij was de oudere broer van Milan en hij was vorig jaar geslaagd. Hij studeerde nu in Amsterdam. Daan wist dat Sarah Pepijn erg leuk vond. Dat heeft ze tegen haar vriendin wel eens laten vallen onder Engels. De enige les waar ze het afgelopen jaar naast elkaar zaten. Maar Pepijn zat in Amsterdam, geen bedreiging dacht hij toen nog. Zijn maag draaide zich om, maar hij hield zijn gezicht strak. Zijn vrienden voelden aan dat de situatie precair was en ze keken met zijn drieën toe hoe iedereen afstapte en langs hen heen liepen. Daan probeerde haar blik te vangen en ze groetten elkaar verlegen in het passeren. Sven en Milan hadden geen idee van de spanning die in de lucht hing en liepen lachend vooruit naar de deur van de blokhut. Pepijn keek grijnzend naar de drie jongens. "Vet kapsel man" zei hij populair tegen Lars, "Coole snor" grijnsde hij Thomas toe. En hij negeerde Daan. Pepijn zorgde ervoor dat hij achter Sarah als laatste naar binnen stapte en keek om naar Daan. Hij grijnsde en maakte met zijn heupen neukbewegingen in de richting van Sarah, die voor hem uit liep. Daarna stak hij zijn middelvinger naar hen op en verdween naar binnen.

Daan, Lars en Thomas bleven verbouwereerd staan. "Wat een lul" riep Lars uit en hij legde zijn hand troostend op de schouder van Daan.

###

Daan had zich afgezonderd van zijn vrienden en was spontaan niet high meer, na het akkefietje met Pepijn. Hij zat op één van de drie bankjes, sipte uit een groot glas rum-cola en keek toe hoe Pepijn Sarah al dansend probeerde in te pakken. Ze leek het allemaal heel leuk te vinden, maar toen hij probeerde haar te zoenen had ze zich dansend omgedraaid. Dat wakkerde bij Daan de hoop weer aan. Hij moest haar onder vier ogen zien te spreken en haar dan vragen of ze met hem uit wilde. Dan weet ze in ieder geval dat hij haar leuk vindt.

Daan besloot om in de entree bij de wc’s rond te hangen. Hij ging ervan uit dat Sarah vroeg of laat naar de wc zou moeten en dat ze dan alleen zouden zijn. Dus wachtte hij in een hoekje op de gang met zijn smartphone in zijn handen. Als iemand de gang op kwam en naar de wc ging, deed hij net of hij aan het appen was. Het toilet werd goed gebruikt, maar geen Sarah. Hij stond inmiddels bijna een uur te wachten en kreeg er genoeg van. Hij moest iets anders bedenken. Voor hij terugging naar de vrolijk dansende menigte en moest toekijken hoe Pepijn Sarah probeerde te versieren, ging hij eerst naar het herentoilet. Voor verlossing en inspiratie. Terwijl hij zijn blaas leegde, overwoog hij om Pepijn ongenadig hard op zijn bek te slaan, midden op de dansvloer. Dat zou een eind maken aan zijn goedkope versierpogingen. Het zou hem geen momentum geven om Sarah mee uit te vragen, maar wel een einde maken aan zijn lijden. Hoe verleidelijk de gedachte ook was, het leek hem niet verstandig. Hij ging terug naar de zaal.

Daan wilde de deurklink naar de zaal vastpakken, toen deze onder zijn reikende hand omlaag ging en de deur opengetrokken werd. Hij stond oog in oog met Pepijn en Sarah.
"Hé vriend" zei Pepijn lachend, "Wilde je de deur voor ons open maken, dat is alleraardigst." En tegen Sarah zei hij: "Vergeet wat de mensen zeggen over onze Daan hier, in werkelijkheid is hij best aardig"
Sarah lachte ongemakkelijk en keek een beetje gedesoriënteerd.
Daan dacht dat het misschien toch niet zo’n slecht idee was om hem op zijn muil te timmeren.
"Aan de kant Daan, ik moet deze knappe jongedame naar huis begeleiden" zei Pepijn en hij wurmde zich langs Daan terwijl hij Sarah met zich meetrok.

Overdonderd liet Daan zich aan de kant zetten. Hij keek hen na tot de buitendeur achter hen sloot. Hij vloekte op zichzelf. Waarom had hij niet eerder een gelegenheid gecreëerd?

###

Daan keek naar de dansende mensen, hun lachende gezichten. Hij zag dat Thomas en Britt in een hoekje stonden te zoenen, hij voelde de blijdschap van geslaagde mensen, de opluchting misschien. De ontlading van alle spanning en inspanning van het afgelopen jaar. Een droomfeest op een droomavond. Maar voor Daan was het een nachtmerrie geworden. Een nieuw tijdperk in zijn leven brak aan en hij begon die met een kapitale fout. Wat een sukkel. Waarom had hij niet wat meer ballen? Hij had Sarah het hele jaar mee uit kunnen vragen. De vraag had zelfs een paar keer op zijn lippen gebrand, wanneer hij onder Engels even die klik met haar had gevoeld. Maar hij had het niet gedurfd. Hij wilde alleen nog maar naar huis en met zijn kop onder het dekbed jankend in slaap vallen.

Hij besloot zijn vrienden niet lastig te vallen en droop stilletjes af. Hij appte ze in een kort berichtje dat hij zich niet goed voelde en naar huis was gegaan. Morgen zouden ze het verhaal wel horen en dan zouden ze wel begrip hebben voor zijn vroege vertrek.

Buiten pakte hij zijn fiets en hij vertrok heel langzaam naar huis. Hij had geen licht op zijn fiets en het was nu echt donker geworden. Het was volle maan, maar een dikke, zwarte wolkendek onttrok de maan en de sterren aan het zicht. De temperaturen waren gezakt en de wind was aangetrokken. Het zou zo meteen wel gaan regenen. De afgelopen maanden waren sowieso kletsnatte maanden geweest. Het was te hopen dat hij het tot thuis droog zou houden. De rust van de bossen om hem heen maakte hem kalmer en de eerste relativerende gedachten drongen alweer zijn hoofd binnen: hij had haar telefoonnummer. Hij kon haar morgen bellen en vragen of ze met hem uit wilde. Ze zou het misschien raar vinden als hij haar belde, want ze gingen buiten school niet met elkaar om. Ze zou zich misschien afvragen waarom hij nu pas belde. Of misschien was ze wel verliefd op die Pepijn. Misschien was het beter om toch nog even te wachten met bellen.

Het duurde even tot het tot hem doordrong, en toen het tot hem doordrong, duurde het even voor hij begreep wat hij hoorde. Eerst dacht Daan dat hij een beest wat verderop in de bosjes hoorde, misschien een wild zwijn? Maar toen hij stilstond en wat langer luisterde, hoorde hij menselijke kreten en iets wat leek op een worsteling.
"Hallo!" riep hij voorzichtig, want hij wist eigenlijk niet of het verstandig was om zijn aanwezigheid bekend te maken.
"Help!" riep een stem terug. Sarahs stem.
Zonder verder nadenken liet Daan zijn fiets vallen en gebruikte de zaklamp van zijn mobiele telefoon om zijn pad door de stuiken te verlichten. Daar zag hij een verschrikte Sarah met een woest ogende Pepijn die haar tegen een boom had gedrukt en zijn hand op haar mond hield. Toen hij hen bereikte, had Pepijn een stapje terug gedaan. Daan keek woest naar hem en zonder verder iets te zeggen pakte hij Sarahs hand en trok haar weg van de boom. Maar na een paar stappen bedacht hij zich. Hij draaide zich om en voor Pepijn kon reageren, had Daan hem een stevige rechtse hoek op zijn kaak verkocht. En daarna stapte hij met Sarah de bosjes uit. Zwijgend stapte ze bij hem achterop de fiets en bracht hij haar naar huis.

###

"Het spijt me van Pepijn. Dat je dat mee hebt moeten maken, bedoel ik" zei Daan.
Ze stonden bij de voordeur van haar ouderlijk huis. In de woonkamer brandde nog licht.
Ze knikte en keek naar de grond.
"Ik ben een beetje misselijk, geloof ik" mompelde Sarah.
Daan wist zich geen houding te geven. Hij wilde haar omhelzen en troosten, maar dat zou absoluut heel raar overkomen. En daarom stond hij daar met zijn handen in zijn zakken onrustig met zijn sleutelbos te spelen.
"Red je je?" vroeg Daan.
Sarah knikte. Ze keek hem aan en wat hij zag, maakte hem bang en tegelijkertijd bracht het hem in extase: dit was het leukste meisje van de wereld.
Hij deed een paar stappen achteruit.
"Oké, doei" zei hij en draaide zich om.
In de paar passen naar het tuinhekje vlogen de gedachten door zijn hoofd: "Je ziet haar nooit meer terug", "grijp je kans", "ze wil je niet", "wees niet zo’n lafbek".
Hij stopte, draaide zich om en zette weer een paar passen in haar richting. Ze stond met haar sleutelbos in de hand en keek hem vragend aan.
"Sarah?"
"Ja?"
"Ik weet niet. Dit is misschien niet het juiste moment" hakkelde Daan. "Maar, wil je met me uit?"
Sarah knipperde met haar ogen. Toen gierde ze het uit en sloeg dubbel van het lachen. Daan keek verbaasd naar haar. Hij had van alles verwacht, maar niet dit. Toen kwam ze weer met een ruk omhoog, hand voor haar mond, en voor Daan kon reageren, knipte ze weer dubbel en met een hand om haar buik geslagen kotste ze over het tuinpad en over de loafers van Daan. Verschrikt keek ze hem aan en begon spontaan te huilen. En voor Daan iets kon zeggen of doen was ze door de deur verdwenen.

Daan bleef nog even kijken naar de deur en toen naar de bliksemschicht die vlak boven hem de lucht oplichtte. Dit was het startsein voor een hoosbui die Daan binnen een ogenblik tot op de draad doorweekte met koud hemelwater.

###

De volgende ochtend stond Daan op met een houten kop. Wat een bizarre avond, gisteren. Hij pakte zijn mobiele telefoon en zag dat er een bericht was van Sarah: "Het spijt me van gisteren. Ja, ik wil graag met je uit." Hij glimlachte gelukzalig naar het bericht en kneep in zijn arm om er zeker van te zijn dat hij niet droomde. En het vreemde was, dat hij daar helemaal niks van voelde.